Aangekomen! Niet in kilo's, want dat is gek.

Jongens, ik ben er. De overstap van Istanbul en de tussenstop hebben mij geleid naar Uganda. Het moment dat ik uit de vliegtuig stapte ruikte ik een bekende geur. De geur van een tropisch klimaat, verbrand rubber, op hout gestookt vlees en ongelood benzine. Ik rook Suriname. En wat lijkt Suriname in sommige gevallen erop.
Kleine huisjes met golfplaten, her en der wat gaten in de weg, zwarte mensen die nog actief op straat hun ding doen om 4 uur 's nachts, links verkeer en een gestructureerde chaos op de wegen die wij Westerlingen niet begrijpen. Ik voelde me thuis.

Na amper 2 uur geslapen te hebben hebben wij een ontbijt genomen van brood met omelet en pindakaas (spannend noh?). Het was in eerste instantie de bedoeling om de stad in te gaan die vanwege het 50-jarig bestaan van onafhankelijkheidsdag, maar het werd ons ernstig afgeraden. Er zouden ongeregeldheden kunnen zijn en ik wil niet op mijn eerste dag van Uganda fysiek belaagd worden door Ugandezen.
In plaats daarvan hebben de dag een beetje gechild en de nabije omgeving verkend, waarbij we vooral mentaal belaagd werden. We zijn als Westerlingen (en ik als bruin/geelkleurige) een enorme bezienswaardigheid. Je wordt dus ook overal aangegaapt alsof je een kont als hoofd hebt. I don’t mind, ik was erop voorbereid en vind het wel grappig. Ze bedoelen het absoluut niet slecht.

Die avond hebben wij een typisch Ugandees buffet gehad samengesteld met specialiteiten uit heel Uganda. Denk maar aan maizenapap, pompoen, pindasaus, bananenpap, cassave en rijst met rund. Zoals te verwachten was het niet het meest culinaire hoogstandje wat ik geproefd heb. Sommige klasgenoten waren lichtelijk aan het kokhalzen en vonden de smaak een beetje te vergelijken met een bierviltje. Ik heb gewoon netjes m’n eten gegeten. Het was wel oké.
Aansluitend aan dat moest ik een liedje spelen. Een andere reiziger in het guesthouse had een gitaar mee en daar heb ik heb even samen mee gespeeld. Eliah (de assistent manager en gedoopt tot Dancing King) had dat toevallig gezien en vroeg me (correctie: gaf aan) dat ik een liedje ging spelen. Mijn eerste audience in Uganda was een feit.
Na mijn liedje en het liedje van Eliah en de andere gitarist gingen de voetjes van de vloer en lieten we beide onze dance moves zien. It was hella fun!

Morgen hebben we een introductiemeeting en daarna een citytour door Kampala, waarna we het ‘echte’ Afrika gaan zien. Ben benieuwd!

Afsluitend heb ik hier een veelbelovende eerste dag gehad. Het land is prachtig. De mensen zijn superaardig en enorm gastvrij. En het vooruitzicht is enorm spannend.
Tot blogs en voor nu wens ik jullie:

Sulai Bulungi! (Fijne avond!)