Adventure Unlimited
Door: Brian
Blijf op de hoogte en volg Brian
13 November 2012 | Oeganda, Jinja
De naam Adventure Unlimited staat voor eindeloze ontdekkingen in het leven. Elke dag ontdek je weer nieuwe dingen, kom je voor nieuwe uitdagingen te staan en leef je je leven als een reis met zo zijn pieken en dalen. Een programma met een mooie boodschap, waar menig volwassene zelfs wat van kan leren.
Mijn Adventure Unlimited stond de afgelopen twee weekenden in het teken van raften en de safari in Murchison Falls.
--Raften--
Twee weken geleden heb ik mij opgesteld als touroperator. Een beetje activiteiten regelen en zoeken naar accomodaties in Jinja voor een groep van elf man. Hield niks anders in dan een beetje rondbellen, maar was best fun om te doen.
Vrijdagavond hebben we een boottocht op de Nijl gedaan en die avond gingen we gezellig uit eten. Die zaterdag gingen we raften. Naar wat gezoek kwam ik op een organisatie die een redelijk goedkoop aanbod had voor een volle dag raften incl. vervoer, ontbijt/lunch/dinner. Ja, it sounded too good to be true..
Nadat de chauffeur bij ons op tijd(!) was en we een smerig ontbijt aten van droog wit brood en droge roereieren, zijn we vertrokken naar de plek om te raften. We kwamen daar om tien uur aan en hebben daar ruim twee uur moeten wachten, voordat we uiteindelijk vertrokken. Reden: We moesten wachten op twee mensen die ons later kwamen joinen. Dat duurde maar vijf minuten vertelde de guide ons (let op: Ugandeze minuten). Naast dat die vijf minuten volledige bull-shit was, waren de mensen waren we op zouden moeten wachten ook bull-shit. De boten waren gewoon half lek en ze waren nog bezig om die boten op te pompen. Dat hebben we nog gemerkt ook.
Nadat we onze eerste stroomversnellingen waren doorgekomen, zaten we bijna met onze knieën tot in het water. We stopten toen, hadden een goede lunch en kregen nieuwe boten (sort of).
De rest van de dag bestond uit peddelen en af en toe een stroomversnellingkje meepakken. In Uganda kan je raften op het hoogste niveau dat je mag raften, namelijk niveau vijf. Niveau zes en hoger is off-limits. Een naam van een stroomversnelling heeft zelfs de naam The Dead Dutchman. Drie keer raden wat daar gebeurd is.
In totaal hebben we vijf zogeheten rapids gedaan. De laatste was een niveau vijf en sommige waaghalzen, waaronder ik, wilde deze nog wel een keer overdoen. De eerste keer bleven we allemaal op de boot zitten, dus zo heftig kon een tweede keer niet zijn? Toch..?
Van de in totaal negen waaghalzen die voor de tweede keer gingen, zijn er twee op de boot gebleven. Zelfs de gids was overboord gegaan. Hoe ik overboord ben gegaan kan ik me amper meer herinneren, maar ik kan me wel herinneren hoe het onder water was. Het is een enorm maffe gewaarwording. Je weet niet wat boven of onder is. Je hebt het gevoel dat je maar een halve meter onder water bent, maar de afstand lijkt zo ver. Je bent overgeleverd aan de krachten van de rivier en je tolt rondjes om je eigen as, zonder dat je er maar wat aan kan doen. Voor jezelf blijf je maar houden aan de woorden die je herinnert van de gids: Hou je adem zo lang mogelijk in, blijf kalm en probeer je voeten naar de oppervlakte te krijgen. Dus daar hield ik me dus ook zo goed mogelijk aan. In mijn hoofd duurde het echt enkele minuten dat ik onder water was, maar ik was uiteindelijk iets van een halve minuut onder water voordat ik weer lucht kon ademen. Beetje eng was het wel, maar een avontuur was het zeker!
Gelukkig heb ik maar enkele schrammetjes van het raften over gehouden. Anderen waren iets minder gelukkig. Denk aan gekneusde voet/teen en open benen van de rotsen. Ach ja, iedereen was nog in leven. Ook geen onbelangrijke informatie.
--Murchison Falls--
‘Het zou ons toch niet weer overkomen..!’ dacht ik bij mezelf toen we al twee uur zaten te wachten op de chauffeur. De chauffeur was niet op tijd, omdat zijn bus ingeparkeerd stond tussen andere bussen. Althans, dat zei hij. Wat bleek, hij was er met al het geld (3500 euro = heel veel geld in Uganda) vandoor gaan. Gelukkig zat er een tracker in de bus en konden ze hem ook snel weer opsporen. Mijn irritatieniveau was flink gedaald toen ik dit hoorde.
We vertrokken afgelopen vrijdag met twee busjes met in totaal 18 man richting onze eerste stop, Rhino Sanctuary. In 1983 is de laatste neushoorn in het wild gezien en vanaf eind 1990 zijn ze begonnen om de neushoorn te reïntroduceren. In het Rhino Sanctuary zijn nu 12 neushoorns aanwezig, waarvan er al een aantal in het wild geboren zijn.
Na ongeveer een half uurtje lopen door modderpoel kwamen we al snel uit op drie neushoorns: Bella & Donna (moeder en dochter) en Taleo (het dominante mannetje). We schijnen geluk te hebben gehad, het kans soms maanden duren voordat je het dominante mannetje ziet. Geweldig om die logge beesten te zien van slechts 10-20 meter afstand. Een intensieve fotosessie ging van start en we volgden de neushoorns voor drie kwartier.
Die avond vertrokken we naar kleine hutjes waar we gingen slapen. Eén van de klasgenoten had een flinke spin in de kamer en vroeg of iemand die kon killen. ‘Was het een giftige spin’ vroeg ik? ‘Nee, natuurlijk niet. Het is gewoon maar een huisspin.’ zei ze. Dus ik pak een steen en probeer die nasty bugger te doden. De spin was iets te snel voor hand met steen, maar gelukkig ontkwam hij niet aan hand minus steen. Gewoon met m’n bare hands. Later kwam ik erachter dat het wel degelijk een giftige spin was en dat een beet mijn hand zou opzwellen ter grootte van een voetbal. Yep, voortaan geloof ik geen mensen die totaal geen verstand hebben van spinnen.
De zaterdag erna was goed vol. We begonnen met een village walk, aansluitend met de watervallen van Murchison Falls, een boottocht door de Nijl, waarna we eindigen met een korte safari. Nijlpaarden, wrattenzwijnen, antilopes, oribi’s, giraffes, één krokodil, olifanten en waterbuffels waren het resultaat van die dag. Oh ja en kleine kindjes die je constant chinees noemen heb ik ook gezien. Heb maar gezegd dat ik Jackie Chan was.
Die avond zouden we in tentjes slapen. Ik hou niet echt van kamperen, maar goed ik zag er niet tegenop. Ben blij, dat het niet het kamperen was dat Nederlanders graag doen. Bij aankomst zagen we een enorm fort. We werden verwelkomd met natte handdoeken om je zelf schoon te maken en een glas sap. De tenten hadden elk een afdakje en twee bedden met een klamboe. Elk bed had een handdoekje met een klein zeepje. De afwerking van elk gebouw en de kleine paadjes was on-Ugandees goed. We hadden een super uitzicht op de lake en de sterrenhemel was enorm helder. On top of that hadden we die avond ook nog een viergangen menu. Nogmaals, ik haat kamperen maar zo wil ik wel in tentjes slapen. Het was ongekende luxe.
De volgende ochtend zijn we rond zes uur vertrokken om de safari te doen. Van onze chauffeur mochten we op het dak van het busje zitten. Een kwelling voor je kont, maar een festijn voor je ogen. Je hebt overzicht over de hele savanne. Je zoekt de hele omgeving af om dieren te spotten. Als je eenmaal iets ziet schreeuw je als bezetene ‘kijk daar een giraffe’ en wordt je weer vermaand dat je niet moet schreeuwen om de dieren niet te provoceren. Enorm veel gezien. Jammer genoeg, was mijn batterij op die zondag en kon ik geen plaatjes schieten. Dat wordt foto’s jatten bij anderen! Komt goed.
Van de Big Five (neushoorn, olifant, waterbuffel, leeuw en cheetah) konden we drie afstrepen. Nu nog op zoek naar de leeuw en de cheetah in het volgende park!
Adventure Unlimited. Eindeloze ontdekkingen. Next stop weekend 23-24-25 november: Gorilla tracking in Bwindi Forest!
-
13 November 2012 - 14:05
Priscilla:
Leuk om te lezen! Ben jaloers op jullie wildlife activiteiten :D -
13 November 2012 - 14:08
Jettie:
Dat was een leuke belevenis Brian. Ik zou het ook willen meemaken. Alleen dat raften lijkt me eng. -
13 November 2012 - 14:08
Jettie:
Dat was een leuke belevenis Brian. Ik zou het ook willen meemaken. Alleen dat raften lijkt me eng. -
13 November 2012 - 19:13
Chantal:
wat een verhalen zeg!! gewedig hoor!!!!
geniet er nog maar even lekker van
x
-
14 November 2012 - 23:32
Roel:
Haha, ouwe waaghals! Goed verhaal man! Enjoy! -
16 November 2012 - 07:58
Fedde:
Ha Brian,
Goed om te lezen dat je nog leeft, zeker na e raftverhaal en de giftige spionnetjes ;)
Het klinkt alsof je het er goed naar je zin hebt ondanks enkele ongemakken.
Geniet er van, blijf schrijven, ik lees wel in het inmiddels aardig koude en zo nu en dan natte Nederland.
Groet fed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley