The Office (Uganda edition)
Door: Brian
Blijf op de hoogte en volg Brian
21 Oktober 2012 | Oeganda, Jinja
De eerste twee weken zijn al weer voorbij. Ik zou graag deze hele blog willen vullen met alles wat ik op stage beleef en meemaak, maar helaas gaat dat niet lukken. Het is niet bijster veel wat ik op stage heb gedaan. Ik schijn namelijk in een periode te zitten waarin de scholen examens hebben. Aangezien Youth Alive actief is op scholen, wordt dat dus vrij lastig. Daarnaast hadden we de hele week geen elektriciteit op kantoor, dus verslagen typen kwam er dus ook niet echt van. Hoe ik me tijd dan wel gevuld heb? Ik heb mijn nieuwe opdrachten ontvangen en ben daar mee aan de slag gegaan. Ik ga een assessment tool (beoordelingsinstrument) ontwikkelen voor de medewerkers en ik ga mij bezighouden met Adventure Unlimited (een life skills training voor 9-14 jarigen).
Het begint meteen lekker voor de assessment tool. Ik had drie afspraken gepland afgelopen week, waarvan ze allen later of helemaal niet kwamen opdagen. Afrikanen schijnen niet echt van tijd te zijn. Dit merk je ook in het feit dat ik elke dag keurig half 9 op de stoep sta en de mensen binnen een tijdspan van 9 tot 1 uur gewoon binnen komen lopen. Ik maak volgende week wel even goede afspraken, no sweat.
Verder heb ik me bezig gehouden met de voorbereiding van Adventure Unlimited. Een programma van zeven sessies die kinderen voorbereid op adolescentie en al de hindernissen die daarmee gepaard gaan. Namen als The Adventure of Life, I’m Special, My Family, Making Friends, Talking about Sex, Understanding AIDS en Choices and Consequences spreken dan aardig tot de verbeelding.
De rest van de tijd heb ik gevuld met spelletjes spelen. Na wat navraag bij Nederlandse vrijwilligers ben ik erachter gekomen dat dit een wezenlijk onderdeel is van de Ugandeze werkmentaliteit. Hopelijk doet de elektriciteit het deze week en dan kan ik tenminste nog wat nuttige dingen doen. On the upside, het geeft me wel wat meer inzicht in de Ugandeze groepsdynamica en omgangsvormen, waarover een latere blog vast meer.
Oké, dat waren mijn activiteiten op stage. What else? Ik ben afgelopen dinsdag verhuist naar mijn onderkomen voor de komende twee maanden. Mijn andere klasgenoten in Jinja (Suzan, Renee, Myrthe en Lauren, kortweg de Jinja’s) hebben mij getipt over een kamer die afgelopen dinsdag vrij kwam, drie huizen verderop. Ik heb maar meteen actie ondernomen en kon er dinsdag om half 12 ’s avonds in. En wat een luxe vergeleken met mijn kamer bij de locals. Ik heb kasten in mijn kamer, een verlichte badkamer met warme (!) douche, een normale wc pot, een keuken, een buitenplaats waarin je in kan rondhangen en gezellige roommates (twee Nederlanders, een Duitser en een Engelsman).
Gelukkig maar dat de andere guesthouse niet doorging anders moest ik elke ochtend bij het ontbijt verplicht uit de Bijbel lezen en een ochtendgebed doen. Ik ben flexibel, maar ik heb ook m’n grenzen.
Met de Jinja’s zijn we vaak samen gaan eten en hebben we andere activiteiten gedaan. Een drankje hier een drankje daar, een boottocht in Victoria Lake, gezwommen in het Nile Resort en we hebben gekayakt in de Nijl (er zijn daar geen nijlpaarden of krokodillen aanwezig, so don’t worry). Aankomend weekend hebben een meeting in Kampala met de andere klasgenoten en willen we een weekendje Kampala doen. Het is resting and relaxing at it’s finest. Het is prima vertoeven hier!
En als afsluiter..
Wist je dat?
- je constant geroepen wordt door boda boda’s (brommertaxi’s) of je een ritje wilt?;
- dat je altijd moet onderhandelen om maar niet opgelicht te worden;
- dat weglopen bij het onderhandelen een goede scare tactic is om de prijs te krijgen die je wilt;
- Ugandeze mannen hand in hand lopen als teken van goede vriendschap en niet als teken van ‘goede vriendschap’;
- geiten en exotische vogels op straat niet ongewoon zijn;
- de winkel bedienden en bediening over het algemeen vriendelijk zijn maar redelijk laks;
- het elke dag tussen 25 en 30 graden is;
- een avondmaaltijd inclusief drinken gemiddeld vijf euro kost;
- Ugandees voedsel crap is (oh shit dit wisten jullie vast al)
Voor nu een fijne zondagmiddag toegewenst. Ik ga de boodschappen doen en wat pingelen op m’n nieuwe gitaar.
Wasibye Otyano (goedemiddag)
Het begint meteen lekker voor de assessment tool. Ik had drie afspraken gepland afgelopen week, waarvan ze allen later of helemaal niet kwamen opdagen. Afrikanen schijnen niet echt van tijd te zijn. Dit merk je ook in het feit dat ik elke dag keurig half 9 op de stoep sta en de mensen binnen een tijdspan van 9 tot 1 uur gewoon binnen komen lopen. Ik maak volgende week wel even goede afspraken, no sweat.
Verder heb ik me bezig gehouden met de voorbereiding van Adventure Unlimited. Een programma van zeven sessies die kinderen voorbereid op adolescentie en al de hindernissen die daarmee gepaard gaan. Namen als The Adventure of Life, I’m Special, My Family, Making Friends, Talking about Sex, Understanding AIDS en Choices and Consequences spreken dan aardig tot de verbeelding.
De rest van de tijd heb ik gevuld met spelletjes spelen. Na wat navraag bij Nederlandse vrijwilligers ben ik erachter gekomen dat dit een wezenlijk onderdeel is van de Ugandeze werkmentaliteit. Hopelijk doet de elektriciteit het deze week en dan kan ik tenminste nog wat nuttige dingen doen. On the upside, het geeft me wel wat meer inzicht in de Ugandeze groepsdynamica en omgangsvormen, waarover een latere blog vast meer.
Oké, dat waren mijn activiteiten op stage. What else? Ik ben afgelopen dinsdag verhuist naar mijn onderkomen voor de komende twee maanden. Mijn andere klasgenoten in Jinja (Suzan, Renee, Myrthe en Lauren, kortweg de Jinja’s) hebben mij getipt over een kamer die afgelopen dinsdag vrij kwam, drie huizen verderop. Ik heb maar meteen actie ondernomen en kon er dinsdag om half 12 ’s avonds in. En wat een luxe vergeleken met mijn kamer bij de locals. Ik heb kasten in mijn kamer, een verlichte badkamer met warme (!) douche, een normale wc pot, een keuken, een buitenplaats waarin je in kan rondhangen en gezellige roommates (twee Nederlanders, een Duitser en een Engelsman).
Gelukkig maar dat de andere guesthouse niet doorging anders moest ik elke ochtend bij het ontbijt verplicht uit de Bijbel lezen en een ochtendgebed doen. Ik ben flexibel, maar ik heb ook m’n grenzen.
Met de Jinja’s zijn we vaak samen gaan eten en hebben we andere activiteiten gedaan. Een drankje hier een drankje daar, een boottocht in Victoria Lake, gezwommen in het Nile Resort en we hebben gekayakt in de Nijl (er zijn daar geen nijlpaarden of krokodillen aanwezig, so don’t worry). Aankomend weekend hebben een meeting in Kampala met de andere klasgenoten en willen we een weekendje Kampala doen. Het is resting and relaxing at it’s finest. Het is prima vertoeven hier!
En als afsluiter..
Wist je dat?
- je constant geroepen wordt door boda boda’s (brommertaxi’s) of je een ritje wilt?;
- dat je altijd moet onderhandelen om maar niet opgelicht te worden;
- dat weglopen bij het onderhandelen een goede scare tactic is om de prijs te krijgen die je wilt;
- Ugandeze mannen hand in hand lopen als teken van goede vriendschap en niet als teken van ‘goede vriendschap’;
- geiten en exotische vogels op straat niet ongewoon zijn;
- de winkel bedienden en bediening over het algemeen vriendelijk zijn maar redelijk laks;
- het elke dag tussen 25 en 30 graden is;
- een avondmaaltijd inclusief drinken gemiddeld vijf euro kost;
- Ugandees voedsel crap is (oh shit dit wisten jullie vast al)
Voor nu een fijne zondagmiddag toegewenst. Ik ga de boodschappen doen en wat pingelen op m’n nieuwe gitaar.
Wasibye Otyano (goedemiddag)
-
21 Oktober 2012 - 15:01
Chantal:
Nou dat klinkt weer erg goed allemaal !!geniet er nog maar lkkr van!
Xxx chantal -
21 Oktober 2012 - 22:21
Kim:
Brian! Wat super leuk om je belevingen hier te lezen! Geniet van je tijd daar en miss binnenkort een keer Skypen? Let me know! -
25 Oktober 2012 - 21:30
Mister X:
Hoi Brian,
Gaat lekker daar zie ik....... lekker relaxt allemaal en wij hier ons maar druk maken over de Grieken ghe...
Leuk om je blogs te lezen, ga zo door zou ik zeggen. Hoe is de downloadsnelheid daar eigenlijk?? Snel genoeg om Hell on wheels te downloaden???? Of moet ik toch maar een stickie opsturen met de serie??
Njoy kerel
-
27 Oktober 2012 - 13:23
Anouk:
Ha Brian!
Via de Opleidingskunde Twitter kwam ik bij deze blog, wist helemaal niet dat je naar Uganda ging, wat gaaf. Leuk om je blog's te lezen! En wat een supermooie ervaringen en toffe minor zeg.
Hou ons op de hoogte, en heel veel succes en een mooie tijd daar!
Groetjes, Anouk -
05 November 2012 - 15:23
Brian Pawirodinomo:
Mister X, ik vermaak me hier prima met Breaking Bad. Enorme aanrader!
En Anouk (van Hees?) leuk dat ook Opleidingskunde dit ook Twittert! Didn't know that!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
